Το ερώτημα που τίθεται είναι κατά πόσο τα γραπτά μηνύματα (sms, viber, messenger) καλύπτονται από τις διατάξεις περί απορρήτου της επικοινωνίας (κατ΄το άρθρο 9 και 9Α του Συντάγματος περί προστασίας της ιδιωτικής ζωής και των προσωπικών δεδομένων και κατά το άρθρο 19 του Συντάγματος) και επισύρουν ποινικές κυρώσεις εμ βάση το άρθρο 370Α ΠΚ περί απαγόρευσης της χωρίςτην συναίνεση της λαθρακουστίας (ακουστικής τεχνικής εισβολής σε προφορική συνομιλία) ή αποτύπωσης σε υλικό φορέα.
Σύμφωνα με πρόσφατη απόφαση του Τριμ.Πλημ/κειου Αθηνών 766/2024, δεν υπάρχει αξιόποινο για την χρήση των γραπτών μηνυμάτων από το ένα μέρος χωρίς την συναίνεση του άλλου, καθώς το άρθρο του ΠΚ αφορά μόνο την προφορική συνομιλία και όχι την γραπτή συνομιλία. Επομένως και δεν υπάρχει αξιόποινη πράξη.
Στην εν λόγω απόφαση σημειώνεται ότι υπήρξε μειοψηφία, η οποία έκρινε ότι το απόρρητο της επικοινωνίας είναι απόλυτο δικαίωμα, και ότι ισχύει για όσο διαρκεί η επιοκοινωνία. “Από το χρονικό σημείο λήξης της επικοινωνίας και έπειτα κάθε στοιχείο (μήνυμα και εξωτερικά στοιχεία), μπορεί να εμπίπτει στο ρυθμιστικό πεδίο της συνταγματικής προστασίας της ιδιωτικής ζωής κατά το άρθρο 9 και 9 Α του Συντάγματος, αλλά δεν καλύπτεται πλέον από το απόρρητο. Επομένως κατά την μειοψηφούσα γνώμη, υφίσταται παράβαση του άρθρου 370 Α παρ. 1 εδ.β΄ΠΚ, και κατά συνέπεια υφίσταται ποινική ευθύνη.